วันพุธที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2552

สงกรานต์เก็บเงิน

อีกไม่นานก็จะถึงเวลาอันน่ามัน และเครียดเพราะต้องมีเรื่องเรียนมาเกี่ยวดักก่อนความ สุขจะมาถึงก็ไม่เป็นไร ความสุขรอได้ ความทุกข์รอไม่ได้ ดูเหมือนนานแต่ก็ไม่นาน สงกรานต์เพิ่งจะผ่านไปไม่นาน ความสุขก็ยังไม่หายไปไหน ปีนี้อยากสนุกแบบเต็มที่อยากให้เพื่อนไปร่วมกัน มันคงจะสนุกทีเดียว แต่ไม่รู้มันจะไปกันไหมกลัวมัน กลับบ้านพอถึงสงกรานต์แล้วก็นะ ปีนี้จะดึงตัวมันมาให้ได้ ปีนี้ได้สนิทกับขี้เหล้าหลายคนยิ่งขึ้น ปีนี้ก็คงจะสนุกให้มันปีหน้าก็คงจะเครียดพอควร ทุ้มมันเข้าไปปีนี้ ปีนี้ขอเป็นคนบ้าเลว ยังไงก็ช่างใครมองไงก็ชั่งมันซ่ะ

ความสนุกขาดเงินไปมันก็คงไม่เกิดขึ้น สองสามเดือนนี้คงต้องลดสุราไปให้ได้มากที่สุด กินก็เกาะเขาเอาเหอะๆ ถ้ามีแฟนช่วงนี้คงจะดี จะได้ห้ามกันมั้ง ถ้าเจอแฟนเกาะแดก แย่อีกละเหอะๆ อยากเก็บให้ได้ประมาณซัก 3-4 พันก็พอแล้วละ ออกกันไปคงไม่มีใครไม่มีสำหรับวันนั้น อยากได้กำลังใจในการเก็บเงินเด้ เหอะๆ

หูกลับมาดีแล้วโว้ย

ว้นนี้มีความสุขหลังจากทุกข์มานานหลาย วันที่รู้สึกหูเหมือนมีอะไรมาตัน ฟังเพลงก็ไม่ค่อยสนุก วันนี้ละฟังเพลงกันให้มันไปเลย เอิ้กๆ วันนี้อยู๋ดีๆก็เหมือนรูสึกมีอะไรคา อยู่ในหูเอานิ้วแหย่เข้าไป แตะๆ ได้ด้วย หือ ขี้หูแน่ๆ แต่ก็ไม่กล้าเอาออกรอแม่มา ไปหาคีบก็ไม่มีก็จัดการเอาที่หนีบผมสีดำ คีบมันออกมาซะ ว่ะ ดำสุดๆ แบบก้อนใหญ่ๆ ว่าจะไปให้ร้านตัดผมไปแคะออกให้แต่ก็ลืม จนมันออกมาเองซะ สะสมไว้นานดำเน่าซะ รู้สึกสะบายใจเยอะ ดีที่เป็นข้างเดียว แต่ไม่แน่อีกข้างอาจจะเป็นเอิ้กๆ

วันอาทิตย์ที่ 18 มกราคม พ.ศ. 2552

เมื่อกูเบื่อคำนั้น

กว่ากูจะรักใครซักคนได้มันก็นานนะ ถูกใจมันก็เยอะ พอไปสนใจคุยกันมันยิ่งทำให้เกิดความรักขึ้น แต่ความรักกูก็มักจะจเอคนที่มีเจ้าของแล้วเสมอ แต่ก็ดีที่กูเข้าไปตอนที่ทุกสิ่งทุกอย่าง จะจบลงเป็นความโชคดีของกูตลอดและมันก็เสือกเป็นทุกครั้ง ใครบางคนคงกำหนดแบบนั้น แต่แทนที่มันจะดีแต่ทำไมมันเสือกกลับกันไปหมด เขาเลิกกันก็จริง แต่เขาก็แค่มาหลอกกูไปผ่านๆ ใครกำหนดอีกละนิ  นี่เหรอความรักของกู ชั่งสุขใจยิ่งนัก ถ้ากูรู้ว่ามันจะเศ้ราอย่างนี้ตลอด กูตายซะนานแล้ว แต่มันก็อาจจะเป็นเพราะกูเองแหละ กูไม่อยากโทษใครหรอก กูแม่งไม่ดีพอเองแหละ เขาไปคบคนอื่นจะมีความสุขกว่าอยู่กว่ากูเยอะ กูมันพวกไม่มีอนาคต อนาคตกูจะเป็นยังไงก็ยังไม่รู้เลย คงจะนอนจ่มกองเหล้าตาย คงศิลป์นาดู ช่วงนี้ก็ยิ่งจนๆ จะไปจีบใครเขาก็คงจะถีบกูหนีละคือ ติดหนี้เป็นแนวซะควยจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ทำเอากูอยากตายเกิดมาก็เพิ่งเครียด ร้องไห้หนักกับคนคนนี้ละหว่า แต่ก่อนกูไม่ง้อใครหรอกว่า โตขึ้นยิ่งอยากครบจริงๆจังๆ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงกูรักเขาเพราะ คิดแล้วถูกชะตา แต่ก็นะ เขาคงไม่ถูกกับกูหรอก เพื่อนก็เสือกเชียร์ ให้มันได้ กูมันโง่กูไม่เคยทำอะไรสำเร็จหรอกคือ ไม่กี่วันก่อนก็มาบอกห่าไรอีก “ขอบคุณที่ห่วงใยกัน” ว่ะคำนี้มันถึงคร่าจังไรสุดๆ แต่กูก็เข้าใจเขาอยู่หรอก เพิ่งเลิกกับแฟนที่ครบมานาน มันก็ต้องใช้เวลา แต่กูเสือกรีบร้อนรานไป จะตกปลาใหญ่เสือกได้รองเท้ามาแทน คร่าก่อนก็ถามเขามีผู้ใดมาจีบบ่ บอกว่ามีคุยเพื่อนในห้อง กูก็ไม่ได้ถามหรือถามว่ะ ก็จำไม่ได้เมา ถามอยู๋มั้ง แต่ก็ไม่บอก กลัวกูไม่ตีมั้ง เหอะๆ กูจะตีใครได้ว่ะ บักเตี้ยยย ว่าไปกูก็ไม่เหมาะกับเขาหรอก สูงกับเตี้ย เหอะๆ เอิ้กๆ แต่กูคิดๆดู เขาไม่น่าเลิกกับแฟนเขาเลย กูดูๆ เหมือนเพื่อนเขาก็รักชอบๆ แฟนเธอเหลือเกิน ถ้าเป็นกูเขาคงจะไมพูดถึง เอิ้กๆ กูคิดเรื่องควยนี้แหละ ฟังเพลงไปร้องออกมาแม่งเลย ห่าดากกี่ เสือกร้องนานอีก ดีนะเขานอนกันแหละ ไม่งั้นอายคนตาย

ผู้หญิงคนนี้กูจำไม่ได้ว่าเห็นครั้งแรกตอนไหน แต่เห็นแล้วก็ถูกใจ น่ารัก ชอบว่างั้น แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะจีบ พอนานวันไป เพื่อนมันไปชอบรุ่นน้อง กูก็ได้เห็นน้องคนนี้อีก เออ ชอบมากกว่าเก่าว่ะ อยากจีบแต่ก็ยังไม่ได้บอกใคร ถ้าบอกพวกในห้องเดี๋ยวแม่งเป็นเรื่องวุ่นว้ายอีก เบื่อ แต่ก็หนีไม่ได้ จนปีใหม่ก็ไปแหย่ๆ ในไฮไฟว์ เขาก็ไม่คิดไรหรอกคือ คงคิดว่ากูไปหลอกเขา ก็ในไฮไฟว์เนอะ คุยก็ว่าไปอย่าง พอกูกลับจากอุบล วันแรก ไม่ไปเรียน ทีมงานก็มาแดกเหล้าหนึ่งคันรถ แรกว่าจะมาสองสามคน กูก็แปลกใจอยู๋ถ้ามาตามนั้นโทรมาบอกกูทำไม ครั้งก่อนไม่เห็นโทร พอลงไปเจอโอ้ว พอมานั่งคุยกันเสือกคุยเรื่องน้องคนนี้ขึ้นมา เอาไหมเบอร์ เอามาตายเบาะ (กูมีโทรศัพท์ซะทีไหน จะมาถามกูอีก กูจะเอามานอนเบาะ) ตามภาษาเขิน ไม่เอา จริงแม่งอยากได้จะตาย พอหลายวันไป 10 กว่าวันได้ กูก็ไปนอนหอเพื่อนไปแดกเหล้าวันนั้นแดกวันเด็กง่ะ ควยไหมละ เหล้า 2 ขวดครึ่ง เบียร์อีก 1 ลัง วันนั้นเอากูหมดตูดเลย 7-8 ร้อย เป็นคนจนไปเลย แจ่วันไหนก็เป็นจุดเหตุให้กูได้คุยกับ สวย เขาก็น่ารักดีไม่ตอแหล๋ วันนั้นก็แดกที่ว่าแหละ แต่ก็ไม่เมาหรอกเลยคุยถึงเมา คุยกันก็ไม่นานหรอก กูคุยกับใครนานๆแล้ว แม่งเครียด เขาก็คุยกับกูนานไม่ได้หรอก กูติ่งต๋องไปพูดไม่รู้เรื่อง ดูๆไปชีวิตกูก็ขาดเหล้าเบียร์ไม่ได้เลยเนอะ แต่ก็ใช่ว่าวันไหนไม่กินไม่ได้หรอกหว่า วันนั้นกูบ

วันศุกร์ที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2552

ก็เคยคิดว่าเพลงไทยไม่ดี

วิทยุ

เมื่อก่อนที่ฟังเพลงต่างชาติมาก แบบถึงขั้นติดจนเลิกไม่ได้ จนคิดซะว่า เพลงไทยมันห่วยแตกไปโดยปริยาย ช่วงนั้นก็มีคนคิดแบบผมไม่น้อย แต่พอหลังอยู๋กับสังคมมั่วๆ มากขึ้นมันก็ต้อง

ฟังทุกแนว สตริง ลูกทุ่ง ฟังมันหมดแหละ แท้จริงแล้ว มันก็คือเพลงที่เป็นภาษาของตัวเองดีที่สุดนะผมว่า เข้าใจง่ายดี ไม่ต้องไปคิดอะไรมากมาย โดนแต่ก็ใช่ว่าแย่ พี่เสกพี่ อัสนี วสันต์

เป็นต้น ได้ไปต่างประเทศเล่นกันมันหยด หลักก็คนไทยเรานี่ละหว่าไปชม แต่ก็ถือว่าดีเลิศแหละ ตอนนี้ผมก็กลับมาฟังไทยมากขึ้น เพลงนอกหยุดไปพัก ไม่ค่อยได้ฟังทุกวันเหมือนเมื่อก่อน

แต่ก่อนที่หันมาฟังเพลงสากล เพราะเพื่อนคนหนึ่งมันติดเอามากๆ เหมือนผม แต่พอหลังๆมันก็ฟังเพลงไทย มากกว่าเพลงสากล เวลามันช่วยให้รู้อะไรมากขึ้นกว่าเก่า เพลงไทยก็ไม่ด้อยไปกว่า เพลงชาติใดในโลกหรอก เนอะ

ช่วงนี้รู้สึกแย่ๆ คิดอะไรสับสนไปหมด

วันพฤหัสบดีที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2552

กูอยากร้องไห้

ผู้หญิงห่าไรทำให้กู คิดมากได้ขนาดนี้ นอนไม่หลับกูเครียด ทำไมกูเป็นอย่างนี้ โอ้ยยยยยยยยยย อยากแดกอีกแล้วโว้ย แม่ง ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว กูต้องเผื่อใจ แล้วสินะ กูจะพยายามทำใจให้ได้ น้ำเอ๋ยน้ำตา T-T